3 Oktober 2011

Eind juli werden we verrast met de vraag of we er al van op de hoogte waren dat we ook in 2011 medewerking zouden mogen verlenen aan de Herdenkingsdienst op 3 oktober. Nee, op dat moment waren we daar niet van op de hoogte.
Omdat we gelukkig konden we putten uit bekend repertoire konden we toch aan het verzoek van de 3 October Vereeniging voldoen. Bovendien lukte het om uit dat repertoire andere liederen te kiezen dan vorig jaar zodat we toch wat nieuws zouden presenteren.
Helaas had onze dirigent, Susanna Veerman, in mei gevraagd of het zeker was dat we op 3 oktober niet hoefden te zingen, want ze kon een concert geven in Palma de Mallorca en wie zou zoiets nalaten? Dit betekende dat ook dit jaar Susanna het dirigeren moest overlaten aan Peter Bontje.

En zo fietste ik gisterochtend, aan het begin van een prachtige dag samen met een vriend door een nog relatief rustig Leiden naar de Pieterskerk. Omdat we na de dienst de optocht en de kermis wilden gaan zien, had ik mijn kleding voor de rest van de dag al aan en moest er verkleed worden in de kerk. Thuis hadden we ons al verheugd op de reacties van de koorleden als ze mij in T-shirt en korte broek zouden zien verschijnen. Dat was goed ingeschat. Het commentaar van al die heren in smoking was boeiend om aan te horen! Ik vond het een geslaagde binnenkomst.

Wat minder geslaagd was vervolgens de repetitie. De twee liederen met orgelbegeleiding verliepen prima. Maar toen kwam het lied Precious Lord, take my hand. Vrijwel niemand keek naar de dirigent, men kende opeens de tekst niet meer en men zong volledig achter de slag. Maar het toppunt van verkeerd zingen was het Amen uit The Lord bless you. Peter Bontje werd er bijna nerveus van en vroeg me waarom we liederen op het programma zetten die we niet kennen. Ik kon alleen maar zeggen dat het op de laatste repetitie wel goed verliep. "Laten we er maar het beste van hopen," zei hij berustend.

Burgemeester Lenferink aan de haring

En wonder, o wonder, de dienst begon, de eerst liederen gingen prima en de geest kwam over het koor. Zo goed zelfs dat we een applaus kregen voor The Lord bless you. Peter blij verrast en ik erg opgelucht.

Dat het geen applaus was dat men zomaar gaf, bleek uit de reacties van onze partners. Zij kwamen ons vertellen dat we heel erg mooi hadden gezongen, vooral de beide a capella liederen.

Ra, ra hoe kan dat allemaal?

Het was een erg mooie dienst waar we allemaal weer van hebben genoten en wat was, na afloop van de dienst, de haring ook dit jaar weer voortreffelijk!