Deze week

Het was weer een bijzondere koorweek.
Onze muziek werd tot voor kort getekend met het programma SPP (Score Perfect Professional), maar sinds vorig jaar is er een opvolger van dat programma op de markt gekomen, het muzieknotatieprogramma Primus. Zoals met nieuwere programma's gebruikelijk is, kan ook Primus meer dan het programma SPP. Maar nog belangrijker dan het meer kunnen, is het eenvoudiger werken met dit programma en de mogelijkheid om de in Primus getekende muziek af te luisteren met Primus Reader.
Primus Reader biedt de mogelijkheid om het getekende muziekblad in te lezen en in een MIDI file te beluisteren. Aan elke stemgroep kan een instrument worden toegewezen en een afspeelvolume worden ingesteld. Het is daarmee mogelijk dat ik mijn stemgroep (2e tenoren) instel op orgel en vol volume, en de andere drie stemgroepen op piano en 50% volume. Daarmee is de eigen melodie duidelijk te horen boven de andere partijen uit, terwijl toch ook het gehele muziekstuk klinkt. Dit is een prachtige methode om snel muziek in te studeren. Alle muziekstukken plaatsen we op de leden pagina van onze website en de koorleden kunnen die muziek inlezen en afspelen.
Met enkele koorleden zijn we nu alle muziek die we binnenkort moeten zingen, aan het tekenen in Primus. De omzetting van SPP naar Primus is redelijk eenvoudig, maar moet wel worden uitgevoerd.
Dit vergt wat arbeidstijd.

J.l. maandagavond kwamen we voor de derde keer bijeen met de commissie die het Beleidsplan 2011-2015 aan het voorbereiden is. Op een zinvolle wijze werd gediscussieerd over een verdere uitwerking van enkele concept hoofdstukken.
Zoals ik al eerder heb gemeld, heeft het bestuur best zorgen over de toekomst van ons koor. Met een stevige groep leden praten we met elkaar over die toekomst en proberen we wegen te vinden waarlangs ons koor naar een goede toekomst geleid kan worden.
In elke bespreking komen we weer een stapje verder tot een totaal concept dat op de ledenvergadering van 2 mei gepresenteerd gaat worden en dan moet worden vastgesteld.

Woensdagavond was onze reguliere repetitieavond. Toen was ook onze 2e dirigent/repetitor Rob Hollemans aanwezig. Terwijl Susanna in de bovenzaal met de baritons en bassen een tweetal liederen studeerde, deed Rob dat met de 1e en 2e tenoren.
Vooral het repeteren van het Hallelujah (uit de Messiah) ging nu erg snel omdat elke dirigent zich slechts op twee partijen kon richten. Met gescheiden repetities kan de snelheid van repertoire vernieuwing een duw in de goede richtring krijgen. Toch doen we dit niet vaker dan één keer per maand.

Het Atrium van Humantitas-Akropolis

Donderdagmiddag ben ik samen met een koorlid naar Humanitas-Akropolis in Rotterdam geweest. Ons koorlid had contacten met de directie van deze stichting gelegd over een mogelijk te geven concert in hun gebouw.
Ik was zeer onder de indruk van de vormgeving en de uitstraling van dit gebouw. Vooral het restaurant en het atrium zijn indrukwekkend in vormgeving.

In een gesprek met het hoofd van de activiteitenbegeleiding zijn we uiteindelijk uitgekomen op een principe afspraak om daar in december een kerstconcert te gaan geven. Ongetwijfeld zal ik in de toekomst hier nog weleens op terugkomen in een nieuw bericht.

Na afloop van ons gesprek hebben we het Humanitas Herinneringsmuseum bezocht.
De leus van dit museum is: Waar het verleden toekomst heeft!
In dit museum zijn verschillende rumtes ingericht als keuken, woonkamer, slaapkamer en winkel "oude stijl" Deze ruimtes zijn ingericht en worden onderhouden door vrijwilligers. Alle ruimtes staan vol met artikelen van 50 tot 80 jaar terug. Ouderen met "vergeetverschijnselen" worden hier rondgeleid. Een boek dat de doelstelling van het museum beschrijft, heet: Open de luiken van uw geheugen.
Dat is precies het doel van dit museum; tijdens rondleidingen ouderen confronteren met artikelen uit hun jeugd en daarmee een deel van het geheugen aanspreken. Erg interessant om te zien. De website http://www.humanitas.nu/ zegt het volgende over dit museum:

Herinneringsmuseum een reis terug in de tijd

Het herinneringsmuseum omvat spullen, afbeeldingen, geuren, geluiden en documentatie uit de afgelopen eeuw. Het gekke oranje meubilair uit de jaren zeventig is er te zien, de fietsplaatjes en distributiekaarten uit de oorlog, maar ook de benzinedistributiebonnen uit de oliecrisis, de oude Solex en Puch. Er zijn compleet ingerichte ‘stijlkamers’ uit vervlogen jaren, zoals een woon- en slaapkamer, keuken, schuur, kinderkamer, enz. De oude hout-, kolen-, petroleum-, gas- en elektriciteitskachels en fornuizen, de vimbussen, de tomado-apparatuur, de oude radio’s en televisies, het is er allemaal en nog veel meer.
Overigens lijkt de inrichting van dit museum heel erg op "Het Museum van de Twintigste Eeuw" in Hoorn. Dat museum heeft uiteraard een andere doelstelling maar is ook erg interessant om te bezoeken.
 Zo is de afgelopen week ook weer gevuld geweest met diverse werkzaamheden voor het koor. Werkzaamheden die met plezier werden uitgevoerd maar waar ik aan het einde van de week ook erg goede gevoelens aan heb overgehouden.

Op naar de volgende week, want ook voor een koor geldt: Een nieuwe week, nieuwe kansen.

Mijn scratchdag

“Zingen is emotie” heb ik wel eens tegen de koorleden gezegd. Regelmatig word ik daaraan herinnerd. Dat was erg sterk vorig jaar met ons Jubileumconcert maar j.l. woensdag overkwam me dit ook weer in volle hevigheid, en wel tijdens de scratchdag waaraan we deelnamen.

Zie de gegevens van die scratchdag!

The Messiah, van Händel
Woensdag 16 februari 2011

Start repetitie: 09.30 uur.
Aanvang concert: 19.30 uur.
Einde concert: rond 22.40 uur.

Dirigent:	Danny Nooteboom
Sopraan:	Reut Rivka Shabi
Countertenor:	Sytse Buwalda
Tenor:	Aart Mateboer
Bas:	Seung Taek-Lee

Wie me hier kan vinden mag het zeggen!

Al zes keer eerder nam ik deel aan een scratchdag van de Messiah in Leiden. Voor iemand die met het mannenkoor nog nooit een deel van dit oratorium had gestudeerd, was de eerste keer best zwaar.

Met behulp van studiefiles die op internet te vinden zijn, had ik een eigen studie-CD samengesteld en daarmee heb ik vele, vele uren thuis zitten studeren.

Toen ik op de betreffende dag in de kerk kwam had ik nog de illusie dat het wel zou gaan. Het was een illusie, want wat thuis nog wel gaat, blijkt met 800 andere zangers om je heen en vooral een grote groep sopranen achter je, toch minder eenvoudig te zijn.

Gelukkig stond een aantal goede zangers letterlijk en figuurlijk achter me en zo viel het uiteindelijk niet helemaal tegen. Alleen het slotdeel met 80 maten Amen, was een struikelblok. Op enig moment wist ik niet meer waar ze zaten en keek ik naar mijn voorbuurman wanneer hij het blad omsloeg. Jammer genoeg had hij een andere uitgave en klopte de bladzijde-indeling niet met die van mij en had ik daar ook niets aan. Helaas waren er meer om me heen ook de weg kwijt en ontdekten we pas weer tegen het einde waar ze zaten. Het slot Amen kwam er toen ook weer goed uit. Dat was 7 jaar geleden.

Nu, met zes jaar ervaring en ook nog een keer een scratch in Gouda, gaat het allemaal al veel beter. Uiteraard gaat het zo af en toe ergens mis maar over het algemeen loopt het steeds weer goed af.

Voor mannenkoren zijn coloraturen erg lastig omdat je die nooit studeert, maar na zoveel jaren gaan die zelfs steeds beter.

Nu moet ik wel eens op een ander probleem letten: De andere zetting van liederen die wij ook in het mannenkoor zingen en nogal afwijken. Zo zingen wij And de glory of the Lord, For unto us en studeren we nu het Hallelujah.

Iedereen zal nu zeggen dat een andere zetting geen probleem mag zijn omdat je moet zingen wat er staat, maar de praktijk blijkt weleens weerbarstiger te zijn. Dus het is doorlopend opletten geblazen.

Wat is het bijzondere van zo'n dag zult u zich afvragen. Dat is lastig te benoemen. Het begint al tijdens het wachten buiten tot de deur opengaat. Je ziet dan de eerste bekenden en je wijst elkaar op de personen die er de voorgaande jaren ook steeds waren. Bij het zoeken van een plaats zie je ze dan verschijnen, al die mensen waarmee je al een aantal jaren in hetzelfde blokje staat te zingen. het is een complete reünie.

Je ziet bekenden en soms zelfs vrienden en om je heen zie één groot begroetingsfestijn. De begroetingen lopen van eenvoudig handjes geven tot complete knuffelingen want velen hebben elkaar al jarenlang op die dagen leren kennen. Alleen daarom zou je er al heen willen gaan!

Het echte feest begint om half tien met het eerste lied: Hallelujah.

Daarna gaat het studeren de hele dag door volgens een strak rooster. Steeds weer kijkt de dirigent of hij op schema ligt want alle liederen voor het koor moeten aan de orde komen maar ook de solistische en instrumentale liederen moeten voldoende aandacht krijgen.

Gelukkig wist ook Danny Nooteboom de sfeer erin te houden met diverse opmerkingen die pasten in het moment van de dag maar erg flauw zouden lijken als ze hier geciteerd zouden worden. Zo'n dag vliegt voorbij en voor je het door hebt is het al einde repetitiedag.

Nog even eten en dan de uitvoering.

Elke keer heb ik de uitvoering weer als een feest ervaren. Het aantal bezoekers is tot een 250 personen beperkt omdat er al 1050 koorzangers en orkestleden in de kerk zitten. Toch geeft de volle en versierde kerk een prachtige aanblik en dat vergemakkelijkt het zingen. Ook dit jaar was het weer een feest om te doen. Als je zo rondkijkt, en dat doe ik nog wel eens, dan zie je overal geconcentreerde maar wel erg opgewekte mensen. Mensen die het een plezier vinden om zo'n prachtig werk uit te voeren.

Bij het vertrek zei iemand die voor de tweede keer meedeed tegen me: "Ik denk niet dat ik het nog een keer zal doen want ik blijf het erg lastig vinden maar toch blijkt dat de uitvoering 's avonds je wel meesleept en erg veel genoegen schenkt. Het was een feestelijke dag voor me." Ze straalde toen ze dat zei.

Ik zei het al aan het begin: Zingen is emotie!

De toekomst van het koor

Al geruime tijd werden in het bestuur en enkele commissies discussies gevoerd over de toekomst van ons koor. Met de TV-serie Korenslag en de soap Levenslied (een dramaserie over de levens van de mensen in het zangkoor) is er veel belangstelling gekomen voor koren. Helaas voor ons, betreft die belangstelling vooral pop koren maar zeker niet de mannenkoren.

In gesprekken met besturen van andere koren klinkt overal de zorg door over de toekomst van hun koor. Waar vroeger relatief jonge mensen lid werden van een koor, is dat nu, zeker bij mannenkoren, zelden meer het geval. We kunnen allerlei redenen bedenken waarom dat zo is, maar het is een realiteit waarmee we zullen moeten leren omgaan.
Het bijzondere is dat vrijwel alle bezoekers van een repetitieavond verrast zijn over de sfeer waarin zo'n avond verloopt en het plezier dat je aan zingen kunt ontlenen. Maar hoe krijg je kandidaat leden op een repetitieavond bij je binnen?

Zo vlak na een jubileum komt het erg goed uit dat het beleidsplan vernieuwd moet worden. Je bent dan genoodzaakt om na te denken over de toekomst van het koor. Hoe gaan we om met de spanning die op de financiën komt te staan bij teruglopende inkomsten en toenemende kosten? Hoe gaan we om met de liederen die we gaan zingen, moeten we niet moderniseren in onze keuze van liederen, moeten we nog wel grote concerten blijven geven? Op welke wijze voeren we onze publiciteitscampagnes? Enzovoort, enzovoort.

Ja, een Beleidsplan! Toen we de eerste keer, we zijn nu toe aan de vierde versie, een beleidsplan opstelden, keken veel leden daar vreemd tegenaan. Waarom een beleidsplan? Je gaat aan de slag en je ziet wel waar je uitkomt was een veelgehoorde kreet. Dat elk besluit over repertoire en concerten, een relatie met de toekomst van je koor heeft, was niet altijd voor eenieder duidelijk.
Daarbij vermoedden velen dat het een papieren stuk zou worden dat een mooie plek onderin een archiefkast zou krijgen. Als bestuur heb je de plicht om dat laatste te voorkomen en regelmatig te kijken of je nog steeds in de lijn van het vastgestelde beleidsplan werkt. Dat betekent niet dat er niet een beleidsombuiging kan plaatsvinden, maar ben je er dan van bewust dat je gaat afwijken van de lijn die eerder in een ledenvergadering werd vastgesteld.

Nu zijn we dus bezig met de vernieuwing van dat beleidsplan. Daarbij heeft het bestuur een aantal deskundige koorleden betrokken en die deskundigen vormen samen met een paar bestuursleden de Commissie Toekomst.
Deze Commissie Toekomst denkt na over alle aspecten die hiervoor zijn genoemd en werkt samen met het bestuur aan het opzetten van een nieuw beleidsplan. Uiteraard stonden er in het vorige beleidsplan ook prima beleidsvoornemens, maar we zijn nu weer vier jaar verder en dus moeten de ervaringen van die vier jaar worden verwerkt in het nieuwe product.

De genoemde commissie heeft inmiddels enkele besprekingen gevoerd en daarbij is indringend met elkaar gediscussieerd over de wegen die we moeten inslaan. Daarbij wordt de commissie ook geadviseerd door bijvoorbeeld de Muziekcommissie en door een deskundige op het gebied van publiciteitsaspecten.
Het blijkt erg goed te zijn om een aantal keren met elkaar een paar uur te discussiëren. Of we de oplossingen vinden? Ik weet het niet, maar we doen ons best en we hebben allemaal een mooie toekomst van ons koor voor ogen. Hoe die toekomst eruit ziet? Volgende keren zal ik wat dieper ingaan op aspecten uit dat beleidsplan.

De Muziekcommissie

Een aantal keren per jaar komt de Muziekcommissie (MC) bijeen. Deze commissie bestaat uit de dirigent en vijf koorleden onder voorzitterschap van ondergetekende. Dat ik ook voorzitter van deze commissie ben geworden is toevallig zo ontstaan. Het zoeken naar nieuwe muziek en het samenstellen van programma's heeft altijd mijn interesse gehad en toen commissietaken over de bestuursleden verdeeld moesten worden, kwam deze taak vrij automatisch bij mij terecht.

Een deel van de Muziekcommissie in vergadering bijeen

Het aantal keren dat de MC bijeen komt hangt vooral af van het aantal uitvoeringen dat we in een jaar moeten invullen. In 2010 zijn we maar drie keer bijeen geweest maar dat kwam doordat de programma's voor alle jubileumactiviteiten al in een vroeg stadium gereed waren.

De belangrijkste opdracht in 2010 was het uitzetten van een nieuwe muzikale lijn voor de jaren na het jubileum. In eerste instantie kozen we ervoor om in 2011 een consolidatiejaar in te lassen, een jaar waarin we vooral een flink aantal nieuwe liederen zouden kunnen instuderen.
Zo af en toe is dat wel eens nodig. Wij hebben als koor een trouwe achterban. Bij concerten zie je vaak dezelfde gezichten in de concertruimte. Wij zijn daar uiteraard erg blij mee want van je publiek moet je het hebben, voor hen zingen wij.
Maar juist voor dat trouwe publiek moet je ook regelmatig met vernieuwingen op het muzikale vlak komen. Je wilt als zanger dat jouw fans elke keer weer stralend naar het podium kijken en je na afloop vertellen dat ze weer genoten hebben. Voor hen, maar ook voor de koorleden zelf, zoekt de MC steeds naar een goed evenwicht tussen bekend en nieuw repertoire voor het koor. De bezoekers willen ons stralend zien zingen, maar wij willen stralende bezoekers in de zaal en gelukkig zien we dat meestal ook.
Hoe dat evenwicht voor het Jubileumconcert was gevonden, heb ik in een vorig bericht al beschreven. De MC heeft het als bijzonder ervaren dat zoveel bezoekers enthousiast over de invulling van dat concert zijn geweest. Je weet dan dat het werk gewaardeerd is.

Voor de komende paar jaar heeft de MC een aantal nieuwe liederen gezocht. Op dit moment studeren we onder andere het Hallelujah uit The Messiah in. Daarnaast hebben we een paar nieuwe Engelse Hymnes op het programma staan en ook wat liederen uit de "oude doos". Dit zijn liederen die we jaren geleden al hebben gezongen, maar de laatste tien jaar niet meer geprogrammeerd werden terwijl het toch mooie liederen zijn die ook nu nog geschikt zijn voor uitvoeringen.

Onverwacht hebben we in het voorjaar meer optredens gekregen dan gepland. We hadden slechts een optreden op 15 mei in het Verzorgingshuis Rijn en Vliet op het programma staan. Plotseling werd een dringend beroep op ons gedaan om op 11 maart mee te werken aan een Vriendschapsconcert in Alphen aan den Rijn. We hebben dat aangenomen want dat zijn altijd erg leuke concerten.

Vervolgens werden we gevraagd voor een bijzonder optreden in de Hooglandse Kerk op 13 mei, de avond waarop de 3 October Vereeniging viert dat ze 125 jaar bestaan.

Het gevolg van het geplande concert en de twee erbij gekomen optredens, is dat we nu een goede planning moeten maken zodat we op de drie uitvoeringen de kwaliteit kunnen leveren die van ons wordt verwacht maar ook nog wat nieuwe liederen kunnen instuderen voor optredens later dit jaar.

Met deze aspecten is de MC deze week bezig geweest.

De bestuursvergaderingen

Gisteren hadden we weer een bestuursvergadering. Het aantal reguliere bestuursvergaderingen is 10 tot 12 per jaar. Daarnaast worden af en toe korte besprekingen ingelast om een acuut probleem op te lossen.
In de bestuursvergaderingen worden in ieder geval lopende zaken besproken die veelal van organisatorische en financiële aard zijn. Daarnaast worden er ook beleidsmatige onderwerpen aan de orde gesteld. Welke kant moeten we met ons koor op, is momenteel een zeer belangrijke vraag.
We hebben net de grens van 40 koorjaren overschreden en dat is een goed moment van bezinning op de toekomst. Het antwoord op die vraag over de weg die we moeten inslaan, moet worden vastgelegd in een beleidsplan. Het komt goed uit dat het beleidsplan juist aan een nieuwe periode van 4 jaar toe is. Hoe we daarmee omgaan zal in een van de volgende berichten aan de orde komen. Nu beperk ik me tot de bestuursvergadering van gisteravond.

De agenda van een bestuursvergadering kent een standaardindeling zoals die ook voor andere verenigingen zal gelden: Opening, mededelingen, vaststellen agenda, verslag vorige vergadering, ingekomen stukken.
Daarna komt een belangrijk belangrijk agendapunt: Financiële aangelegenheden. Bij dat punt komen alle onderwerpen aan de orde die met de financiën te maken hebben. Hoe staat het met de sponsoring; was het saldo van het laatste concert positief of negatief; hoe staat het met subsidies enz.
Gelukkig hebben we tot op heden een gezonde financiële vereniging. Toch ziet de toekomst er niet te rooskleurig uit. Uitgaven (huur locaties, kosten van medewerkers enz.) stijgen en inkomsten (minder bezoekers bij concerten, lagere contributie-opbrengsten, minder subsidies) dalen. Het is van belang om tijdig evenwicht te vinden tussen de uitgaven en inkomsten. Vaak is dit een onderwerp van overleg.

Ook van groot belang is dat de organisatorische zaken rondom concerten goed verlopen en dus staan alle komende concerten en medewerkingen op de agenda en worden belangrijke aandachtspunten besproken. Naast de aandacht voor de komende uitvoeringen, is het ook belangrijk om te bezien of de voorgaande uitvoeringen goed zijn verlopen en of er elementen van verbetering zouden zijn.

Meestal blijft er dan ook nog wel enige tijd over om van gedachten te wisselen over allerlei zaken die het koor betreffen maar niet direct onder een agendapunt gebracht kunnen worden, ofwel: Wat verder ter tafel komt.

In een maandelijks ongeveer drie uur durende, inspannend, maar prettig overleg proberen we zo het koor op het goede spoor naar een mooie toekomst te houden.

Ons Jubileumjaar 2010

Zoals in mijn vorige bericht al werd vermeld, was 2010 voor het Mannenkoor Vox Humana een Jubileumjaar; we bestonden 40 jaar. Uiteraard is daar uitgebreid aandacht aan geschonken.
Het jaar werd ingezet met enige activiteiten tijdens de Nieuwjaarsreceptie. Er werd onder andere met elkaar genoten van een prachtige taart met koorlogo.

De Jubileumtaart

  
De start van het Jubileumjaar was daarmee gegeven!

Het koor tijdens het concert in Leiderdorp

De volgende activiteit was een gratis concert voor ouderen, zieken en gehandicapten. Dat concert werd gegeven in de Dorpskerk te Leiderdorp. Het bijzondere aan dit concert was de medewerking van een flink aantal leerlingen van het Visser 't Hooft College. Deze jongelui brachten ouderen in rolstoelen naar de kerk, verzorgden hen tijdens het concert en reden hen na afloop weer naar het Verpleeghuis Leythenrode.

Het shantykoor vermaakt de aanwezigen

Direct na de zomervakantie werden de feestelijkheden voortgezet met een grootse feestavond voor koorleden en partners. 

Na een gezellig samenzijn waarbij de vakantieverhalen werden uitgewisseld, werd genoten van een diner in buffetvorm. Tussen de gangen door werden sketchjes opgevoerd, onder andere door een dameskoor en een shantykoor. Dit alles viel zeer in de smaak en het was een geweldig feest.

Gezellig bijpraten tijdens een druk bezochte receptie

Bij een jubileum behoort een receptie zodat je de 40 jaar kunt herdenken en herinneringen kunt ophalen met oud-leden en allerlei personen uit het korennetwerk.

Uiteraard werden daar ook de vier leden van het eerste uur gehuldigd en werd de mede oprichter Sander van Marion in het zonnetje gezet.



Het koor repeteert voor aanvang van de kerkdienst

 Bij een koor met een Christelijke signatuur behoort ook een moment van aandacht voor de C in de naam. Dat onderdeel kwam aan de orde in een medewerking aan een kerkdienst in de Hooglandse Kerk. Wij zongen daar een aantal liederen en de voorganger, ds Ad Alblas, schonk aandacht aan het jubileum. Daarbij werd ook stilgestaan bij de koorleden die ons in de loop der jaren ontvallen zijn.

Een grote verrassing werd ons bereid toen alle leden na afloop van de kerkdienst een rode roos kregen uitgereikt.

En toen het hoogtepunt van het jaar: Het Jubileumconcert



Het koor tijdens het Jubileumconcert met op de voorgrond het RBO Sinfonia

Het Jubileumconcert is een hoogtepunt in het jaar geworden. Het programma was opgebouwd uit liederen die in de voorgaande 40 jaar grote indruk op koorleden en bezoekers hadden gemaakt en uit een aantal nieuwe liederen. Van de nieuwe liederen was de eerste uitvoering van de speciaal voor ons koor bewerkte Krönungsmesse van W.A. Mozart en geweldige belevenis. Gedurende ruim 2 jaar hebben we op de verschillende delen van deze prachtige mis gestudeerd en de uitvoering heeft menigeen versteld doen staan. Een bijzondere bijdrage leverden vier topsolisten en het begeleidingorkest het RBO Sinfonia.

Ook de vier delen uit de Carmina Burana werden door de bezoekers erg gewaardeerd.

Met dit concert waren de feestelijkheden van het Jubileumjaar voorbij maar nog niet de optredens in dat jaar. Al snel na het Jubileumconcert mochten we medewerking verlenen aan de Herdenkingsdienst voor de 3 Octoberviering. Gedurende ruim 30 jaar hadden we medewerking aan die diensten verleend en ons verzoek om in het Jubileumjaar ook weer mee te mogen doen was gehonoreerd. Een bijzondere gebeurtenis.

Het jaar werd in de kerstperiode afgesloten met een tweetal optredens. Het eerste was een Adventconcert in de pas gerestaureerde Scheppingskerk in Leiderdorp. Het was een combinatie van kerstliederen gezongen door het koor alleen of samen met de bezoekers en bijbellezingen en de voordracht van enkele gedichten, allemaal rond het thema Kerstmis.

Het slotakkoord van dit bijzondere jaar werd door ons gegeven in de Hooglandse Kerk tijdens de Kerst Sing In. Daar zongen we begeleid door een harmonie-orkest en het koperkwintet Full House de laatste noten van een bewogen maar prachtig Jubileumjaar.