Al zes keer eerder nam ik deel aan een scratchdag van de Messiah in Leiden. Voor iemand die met het mannenkoor nog nooit een deel van dit oratorium had gestudeerd, was de eerste keer best zwaar.
Met behulp van studiefiles die op internet te vinden zijn, had ik een eigen studie-CD samengesteld en daarmee heb ik vele, vele uren thuis zitten studeren.
Toen ik op de betreffende dag in de kerk kwam had ik nog de illusie dat het wel zou gaan. Het was een illusie, want wat thuis nog wel gaat, blijkt met 800 andere zangers om je heen en vooral een grote groep sopranen achter je, toch minder eenvoudig te zijn.
Gelukkig stond een aantal goede zangers letterlijk en figuurlijk achter me en zo viel het uiteindelijk niet helemaal tegen. Alleen het slotdeel met 80 maten Amen, was een struikelblok. Op enig moment wist ik niet meer waar ze zaten en keek ik naar mijn voorbuurman wanneer hij het blad omsloeg. Jammer genoeg had hij een andere uitgave en klopte de bladzijde-indeling niet met die van mij en had ik daar ook niets aan. Helaas waren er meer om me heen ook de weg kwijt en ontdekten we pas weer tegen het einde waar ze zaten. Het slot Amen kwam er toen ook weer goed uit. Dat was 7 jaar geleden.
Nu, met zes jaar ervaring en ook nog een keer een scratch in Gouda, gaat het allemaal al veel beter. Uiteraard gaat het zo af en toe ergens mis maar over het algemeen loopt het steeds weer goed af.
Voor mannenkoren zijn coloraturen erg lastig omdat je die nooit studeert, maar na zoveel jaren gaan die zelfs steeds beter.
Nu moet ik wel eens op een ander probleem letten: De andere zetting van liederen die wij ook in het mannenkoor zingen en nogal afwijken. Zo zingen wij And de glory of the Lord, For unto us en studeren we nu het Hallelujah.
Iedereen zal nu zeggen dat een andere zetting geen probleem mag zijn omdat je moet zingen wat er staat, maar de praktijk blijkt weleens weerbarstiger te zijn. Dus het is doorlopend opletten geblazen.
Wat is het bijzondere van zo'n dag zult u zich afvragen. Dat is lastig te benoemen. Het begint al tijdens het wachten buiten tot de deur opengaat. Je ziet dan de eerste bekenden en je wijst elkaar op de personen die er de voorgaande jaren ook steeds waren. Bij het zoeken van een plaats zie je ze dan verschijnen, al die mensen waarmee je al een aantal jaren in hetzelfde blokje staat te zingen. het is een complete reünie.
Je ziet bekenden en soms zelfs vrienden en om je heen zie één groot begroetingsfestijn. De begroetingen lopen van eenvoudig handjes geven tot complete knuffelingen want velen hebben elkaar al jarenlang op die dagen leren kennen. Alleen daarom zou je er al heen willen gaan!
Het echte feest begint om half tien met het eerste lied: Hallelujah.
Daarna gaat het studeren de hele dag door volgens een strak rooster. Steeds weer kijkt de dirigent of hij op schema ligt want alle liederen voor het koor moeten aan de orde komen maar ook de solistische en instrumentale liederen moeten voldoende aandacht krijgen.
Gelukkig wist ook Danny Nooteboom de sfeer erin te houden met diverse opmerkingen die pasten in het moment van de dag maar erg flauw zouden lijken als ze hier geciteerd zouden worden. Zo'n dag vliegt voorbij en voor je het door hebt is het al einde repetitiedag.
Nog even eten en dan de uitvoering.
Elke keer heb ik de uitvoering weer als een feest ervaren. Het aantal bezoekers is tot een 250 personen beperkt omdat er al 1050 koorzangers en orkestleden in de kerk zitten. Toch geeft de volle en versierde kerk een prachtige aanblik en dat vergemakkelijkt het zingen. Ook dit jaar was het weer een feest om te doen. Als je zo rondkijkt, en dat doe ik nog wel eens, dan zie je overal geconcentreerde maar wel erg opgewekte mensen. Mensen die het een plezier vinden om zo'n prachtig werk uit te voeren.
Bij het vertrek zei iemand die voor de tweede keer meedeed tegen me: "Ik denk niet dat ik het nog een keer zal doen want ik blijf het erg lastig vinden maar toch blijkt dat de uitvoering 's avonds je wel meesleept en erg veel genoegen schenkt. Het was een feestelijke dag voor me." Ze straalde toen ze dat zei.
Ik zei het al aan het begin: Zingen is emotie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten